In maart is een ambulant team ‘Thuis Plus’ vanuit De Koppeling van Levvel in Amsterdam gestart om gesloten plaatsingen steeds beter te voorkomen. Inmiddels is het team van 2 systeemtherapeuten, 2 psychologen, 6 ambulant werkers en een regiebehandelaar bezig om ook ver-plaatsingen en uithuisplaatsingen te voorkomen.
De Beweging van 0 vroeg Sanne Kleeven, hoofd zorgontwikkeling bij De Koppeling en GZpsycholoog in het ambulant team ‘Thuis Plus’ hoe deze 0-ambitie er in de praktijk uit ziet.
“Het team wilde niet meer wachten totdat jongeren werden aangemeld voor een gesloten plaatsing. 10 jaar geleden dacht ik tijdens mijn werk bij De Koppeling vaak: ‘Wat zijn we nu eigenlijk aan het doen? Dit kind moet toch ook weer terug naar huis kunnen! En wat betrekken we de ouders er toch slecht bij’. Van daaruit ben ik een methodiek gaan ontwikkelen om kinderen maximaal 3 maanden in gesloten jeugdhulp te laten verblijven en aansluitend thuis intensieve ambulante hulp te bieden. Met een systeemtherapeut ben ik gaan nadenken hoe we hiermee een goede start konden maken. Zo hebben we stapje voor stapje onze eigen aanpak ontwikkeld. Toen de transformatie van De Koppeling kwam hebben we in maart 2022 een ambulant team neergezet.
Met dit team stappen we op jongeren en gezinnen af -in hun eigen leefwereld- en zetten onze kennis en ervaring met jongeren uit de gesloten jeugdhulp in om zo vaak en zo goed mogelijk te voorkomen dat gesloten opname, verplaatsing of uithuisplaatsing nodig is. De ambulant werkers zijn 24/7 beschikbaar en doen wat nodig is. Een voorbeeld: laatst hebben we een deur gemaakt in een huis omdat een meisje een eigen kamer nodig had. We hebben een lage caselaod, waardoor we de gelegenheid hebben om ‘s morgens om 07:00u naast een kind te staan om uit bed te halen en moeder te begeleiden bij de start van de dag. Vooral het ‘present’ zijn als team levert veel op. We maken soms hele heftige dingen mee maar dat zijn we gewend als team. Om dit te kunnen dragen hebben we intervisie, elke week twee uur casuïstiekbespreking met elkaar en elke week werkbegeleiding.
De eerste 3 maanden zijn we als team vooral bezig geweest met werken vanuit de presentiebenadering. Door echt contact te maken word je betrouwbaar en als mensen zien dat je niet weggaat, krijg je de ruimte om iets te doen. Het resultaat hiervan is dat kinderen minder snel weglopen van huis of dat je gebeld wordt op het moment dat er iets gebeurt, in plaats van achteraf. De volgende stap is dat er ook hulpbronnen uit de eigen omgeving kunnen worden ingezet.
Het moet vaak eerst een beetje spannend worden willen we iets mogen doen als team. De onderliggende interactiepatronen tussen ouders en kinderen of de kwetsbare situatie waarin een gezin verkeert worden dan ook zichtbaar. Door hier samen naar te kijken wordt de interactie beter en ontstaat er meer begrip over en weer. Minimaal 1 keer per week hebben de ouders systeemtherapie. Vanuit deze systeemtherapie neemt een ambulant werker het over om thuis te oefenen en te trainen op doelen, met als doel gedragsverandering.
Het werk voor professionals is er uitdagender door geworden. De ambulant werkers moeten heel anders gaan werken, want een kind en ook het gezin komt niet naar jou toe en je zit niet meer op je groep, maar je moet er zelf op af. Het vraagt een mindswitch. Het geeft veel meer diepgang, want je ziet veel meer. Want het gebeurt thuis in de eigen leefsituatie en daar kun je veel meer mee. Dat is echt mooi om nu mee te maken.
De methodiek die we volgen is nog niet evidence based. Daarom zijn een onderzoek gestart om te kijken of werkt wat we zeggen dat werkt. En doen we wat we zeggen dat we doen en op hebben geschreven?”
De wijze waarop binnen de Koppeling gewerkt wordt is een mooi voorbeeld van Evidence Based Practice (EBP). Door de methodiek stapje voor stapje te ontwikkelen, beschikbare kennis in te zetten en doorlopend te onderzoeken of de beoogde effecten worden bereikt met de aanpak, wordt het vakgebied verder doorontwikkeld. Hier plukken straks ook andere professionals (en daarmee uiteindelijk vooral kinderen, gezinnen en de samenleving) de vruchten van. Het gesprek met Sanne Kleeven laat zien dat het werken aan grote doelen tijd vraagt, waarbij iedere dag nieuwsgierigheid of ongemak de drijfveer is om te kijken hoe jeugdhulp beter kan. En het laat zien dat één professional een 0-beweging kan starten die steeds groter wordt.
Wil je ook een 0-beweging starten? Kijk dan eens naar ‘De flow van de Beweging van 0’ op de pagina #HOEDAN?
Maak je 0-doel alvast kenbaar op deze website en inspireer hiermee anderen om ook een stap naar voren te doen.
Volg ons op Linkedin, dan blijf je op de hoogte.
