Doelstelling voor nul professionals die niet apart met kinderen in gesprek gaan en zich verdiepen in het perspectief van het kind

Het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK) geldt ook voor kinderen die jeugdhulp krijgen. Zo moet bijvoorbeeld het belang van het kind vooropstaan bij alle maatregelen die kinderen aangaan (art. 3), heeft het kind het recht om haar of zijn mening te geven over alle zaken die het kind aangaan (art. 12) en recht op bescherming tegen alle vormen van mishandeling, zowel in het gezin als daarbuiten (art. 19). Toch wordt in de jeugdhulp nog wel eens ‘vergeten’ naar de mening van kinderen te vragen. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt telkens weer dat de samenwerkingsrelatie tussen professional en cliënt de essentiële factor in de effectiviteit van de jeugdhulp. Veel meer dan welke effectieve methodiek dan ook. En het gaat niet alleen om ouders. Om een goede indruk te krijgen van de opvoedingssituatie, de veiligheid en/of de ontwikkeling van het kind, is het nodig om ook zonder de ouders in gesprek te gaan met het kind. Om de tijd te nemen je te verplaatsen in het perspectief van het kind. En voordat een diagnose als ADHD, autisme, depressie enz. wordt gesteld is het van belang te achterhalen of het inderdaad genetisch is of dat trauma of ACES (negatieve jeugdervaringen) de oorzaak zijn van het lastige gedrag. Kinderen vertellen meestal niet spontaan over hun ervaringen met geweld en misbruik. En zelfs met jonge kinderen kan – aangepast aan de leeftijd en het ontwikkelingsniveau van het kind – gecommuniceerd worden.